Wandelen, koken, workshops aquarelleren, naailes of barbecueën, niets is te gek. Margriet Maanders is 81 jaar, woont in Oost-Souburg en staat vol in het leven. Zo lang als mogelijk wil ze gezond en zelfstandig genieten. Dat gunt ze ook een ander. Daarom staat ze altijd klaar voor de mensen die dat nodig hebben.
“Geen zorgen voor de dag van morgen. Dat zei mijn moeder altijd. Daarmee bedoelde ze dat je je niet te druk moet maken om wat (even) niet kan of lukt, voor alles is een oplossing.” Voor Margriet is haar moeder haar grote voorbeeld. “Er zijn dingen die lastig worden wanneer je ouder wordt, maar er zijn ontzettend veel dingen die je nog wel kunt. En ook zelf kunt, zonder afhankelijk te zijn van een ander.”
Dat afhankelijk zijn dat vindt Margriet maar niets. “Ik vind het echt vreselijk om afhankelijk te zijn. Ik wil zo veel mogelijk zelf blijven doen. Zo gezond mogelijk blijven is belangrijk. Daarom zorg ik goed voor mezelf. Ik kook graag, met verse producten. En ik doe zoveel mogelijk lopend of op de fiets. Ondanks een nieuwe knie en twee nieuwe heupen. Het lukt allemaal nog prima.”
Door het wandelen is mijn bloeddruk afgenomen. En slik ik nu de helft minder pillen tegen een te hoge bloeddruk. De medicatie is letterlijk vervangen met een gezonde wandeling.
Margriet is niet alleen met haar lichamelijke gezondheid bezig. Met haar frisse, open uitstraling en pittig kortgeknipte haar, straalt Margriet uit dat ze ook mentaal goed in haar vel zit. “Elke week loop ik twee keer 5 kilometer met een wandelgroep. We zijn inmiddels echte maatjes van elkaar geworden. We hebben altijd veel plezier onder mekaar.”
Het wandelen heeft meer opgeleverd waardoor Margriet zich beter is gaan voelen: “Ik had gelezen dat wandelen goed is tegen een hoge bloeddruk. Door het wandelen is mijn bloeddruk afgenomen. En slik ik nu de helft minder pillen tegen een te hoge bloeddruk. De medicatie is letterlijk vervangen met een gezonde wandeling”.
Het doet me goed om iemand te zien opbloeien en dat kan vaak al door er alleen maar te zijn.
Ouderdom komt met gebreken. Natuurlijk geldt dat ook voor Margriet. Helemáál onafhankelijk zijn, dat lukt niet. “Ik heb sinds 2020 wekelijks een huishoudelijke hulp. Zij helpt mij met schoonmaken, stofzuigen en zemen. Ik krijg daar erg veel rugpijn van. Het bukken gaat niet meer en ik word duizelig op de trap. Dus als ik dat zelf doe, dan moet ik daar de rest van de dag van herstellen. Die hulp geeft me vrijheid om andere leuke dingen te kunnen gaan doen. En ik regel soms een taxi om me naar het ziekenhuis te brengen”.
Margriet beseft dat ze ondanks haar leeftijd nog veel kan. “Niet iedereen heeft het makkelijk. Ik breng bezoekjes aan mijn oude buurman van 93. En ik wil andere mensen ook gaan bijstaan. Het doet me goed om iemand te zien opbloeien en dat kan vaak al door er alleen maar te zijn.”